Devran Devran Olalı

DEVRAN DEVRAN OLALI

Devran devran olalı

Bu işler böyledir hep.

Biri gelir, biri gider.

Doğa kanunu işler

Hiç şaşmadan,

Usanmadan.

Bize göre kötüye işler

Öyle öğretmişler hep;

“Sanma ki bir gün düzele”

Gerçek meydanda; gökler, yer

Ve aralarındakiler yerli yerinde hep

Yanlış bir şey yok.

Hepsi gerçek, her şey doğru,

Doğa, insan, toplum, yerli yerinde,

Duygular, iç güdüler, mantık, düşünce,

Din, dinler, dinsel kurumlar,

Doğum, ölüm, yaşam, gündüz, gece

Savaşlar, barış, detant,

Kuruldu kurulalı dünya bunlar var hep.

Şu anda var, var ya sen ona bak,

Var olana bak.

Gelecek; onu bilmem

Ama bunların çoğu, hemen hepsi gene var olacak.

Adalet, zulüm, hak, hukuk

Bunlar da olacak.

Birbiri ile dövüşerek, boğuşarak

Kaba kuvvet. Evet o,

O kanlı vahşet

Bütün dehşet ve şiddetiyle

Pür dalalet sanırım daha bir çok zaman devam edecek…

Ama âdamiyet

İnsan, insaniyet, fazilet

Yok olacak mı?

Asla!..

Ancak azınlıkta kalarak hep,

O da devam edecek,

İnsanlık tarihinde

İnsanlık ‘âdamiyetsiz, faziletsiz gerçi kalmamıştır hiç!

Kalmamıştır, yalnız;

Dediğim gibi, daima bir avuç olarak hep

Ezilerek, dövülerek, sövülerek,

Aç, susuz, evsiz, barksız bırakılarak,

Asılarak, kesilerek, kırbaç, zindan, zincir, darağacı

Evet bunlar, bunlar onun kaderdir sanki;

Değişmeyen yüce, kutsal kaderi…

Ve çoğu “dışkı üreticisinden başka bir şey olmayanlar”

Ah! Ne deyim, ne denilir..?

Bütün insanlık onurunu çiğneyerek,

Devam ettirecekler pis, kirli,

İnsanlık dışı yaşamlarını..

Mutlulukları onların;

Mutfakla tuvalet arasında ömür geçirmekle sona erecek…

………………………….

İşte bize teselli veren budur.

Tüm vahşetlerine çirkinliklerine karşın

Mutfakla tuvalet arasında

Geçecek bir ömre, ömür denmez.

Eğer bu ise mutlulukları onların

Ki mutlak odur,

Öyle mutluluk yere batsın.

İstemez kendini

Ve insanlık onurunu tanıyan insan

Böylesi mutluluğu.

Gerçek insan onlara yerinmez,

Belki de gene onlara acır,

Evet acır.

Acıması gerekir

Hemcinsleri olduğu için,

İnsan olduğu için

İnsanlık adına,

İnsan nesli adına

Ve de insanlıktan utanarak.

Belki de insan olduğuna utanarak,

Yine onları düşünür hep.

Ne denli kızsa da teselli arar kendine,

Onların gerçek, insanca

Mutluluklarının yollarını arar

İnsansa arar, aramalıdır,

Aramak zorundadır.

Ve bir gün mutlaka bulur, bulunur, bulunacaktır.

Evet bulunacaktır o insanlık güneşi;

O sonsuz ve ebedi aydınlık.

İşte o zaman tüm insanlar kardeş,

Tüm insanlar dost,

Tüm insanlar İNSAN..

Çünkü ne demiş pirimiz

PRİ-İ RUM “Arayan bulur”

Oh..Oh..ne güzel

Evet ne güzel değil mi?

Değil mi İNSAN kardeş…

08.09.1980

KAZIM YARDIMCI/ADIYAMAN

Paylaş: