Muhammed İsa Adem

" Vahidü'l ahad"

"Külhövallahü ahad - De ki Hu (O) Allah'tır (İlâhtır). Hu (O) Allah' dır. Eşsiz Bir'dir. Tek Bir'dir". (İhlas-1).

Allah, Tek ve Eşsiz Bir'dir. Zira sınırsız, muazzam Nur'dur.

Hıristiyanların, İncil'e sığınmaları da yersizdir. Zira İncil'de İsa, Tanrı'ya, "Benim de Babam, Sizin de Babanız" demektedir. (79) Ve bu cümle İncil'de yer almaktadır. Baba ve oğul kelimeleri geçmektedir. Eğer bu "Eb-Baba", "İbn-oğul" kelimeleri sonradan İncil'e konulmamışsa (80) ki Kur’an’da İsa, Allah'a "Benim de Rabbim, sizin de Rabbiniz" diye konuşturulmakta (81) yani Ben-i İsrail'e öylesöylediği bildirilmektedir. Ayrıca Kur'an-ı Kerim'de Hz.İsa, "Ben, Allah'ın abdi kuluyum ve Nebisiyim" buyurmaktadır. (82)

(79) Bkz. Kur'an-ı Kerim, Meryem Suresi, Âyet: 36.

(80) "Tanrı'yı bütün kalbiniz, Ruhunuz ve aklınızla seveceksiniz. Bu ilk ve en büyük emirdir, ikincisi, birincisi gibidir. Komşunuzu kendiniz gibi seveceksiniz. Bütün yasa ve Peygamberler bu iki emirden doğar". (Matta incili 22:37-40).

ÇELİŞKİ: Matta ve luka incilleri, İsa Peygambere baba tarafından üstelik birbirinden farklı -soy kütükleri vermişlerdir. Matta ve Luka İncillerine göre İsa’nın babası, 'Yusuf'tur. (Maurice Bucaille Tevrat, İnciller ve Kur'an, S.140-150, Nur Yayın.-İst.)

(81) "Ey İsrail oğulları ! Benim de Rabbim, Sizin de Rabbiniz..." (Mâide-72, Meryem-36).

(82) Âl-i İmran-59, Mâide-17, Nisa: 171.

Sonradan bu "Rab" ve "abd" kelimelerinin yerine 'Eb’ ve ‘İbn (baba ve oğul)’ konulmuş olsa dahi; kadim tarihte İbraniler zamanında, hattaAraplarda abd: kul-köle, oğul anlamında da kullanılmıştır. 'Eb' ise, "Rab", "Mevla", "Sahip" anlamında kullanılırdı. Zira Rab, terbiye edici, mürebbi anlamı da taşır. Baba da, Rububiyet sırrındandır. Baba da terbiye edici, yönetici, yetiştirici anlamınadır.

Hz. İsa'nın bedeni organik yapıdır. Allah'ın geni olmaz; Oğlu-Kızı olmaz(83) Olsaydı, oğlu organik olmaz; Bedeni, Ruh gibi Işık-Nur olurdu. Çünkü Allah ve Ruhu, Nur'dur. Güneş ve ışığı gibi. Kaldı ki Hıristiyanlar, Ruha da 'oğul' dememektedirler.

Oğul-Abd (kul-köle), ayrıca vâris, mahbub, sevgili anlamlarına da kullanılırdı. (84) Oğul, babanın sevgilisidir. Baba (İnsan), oğlunu sever. O'na, muhabbetle oğlum der.

Ayrıca İncil'de, "Benim de babam, sizin de babanız" demekle cem edilmektedir. O zaman Allah, yalnız İsa'nın babası ve İsa yalnız Allah'ın oğlu olmayıp, bütün insanlar da Allah'ın oğulları gösterilmektedir ki işte burada baba, Rab anlamınadır.

Halbuki Hıristiyanlar, İncil'deki bu gerçeği göz ardı edip 'Oğul'u sadece İsa'ya tahsis etmekte ve İsa'nın beşeri yönünü 'İlâhlaştırma' çabasına giriyorlar. (85) Bu çabalan devamededursun, İsa'nın bedeninin "organik" olduğu ispatlıdır. Çünkü "kanı akıtılmıştır". Kan, hücrelerden oluşan organik, yani yapay varlıktır. 'Bedeni, yoğunlaşmış Nur' demeleri de boştur. Çağımızın ilmi herkesin bedeninin yoğunlaşmış Işık, enerji, Nur olduğunu ispatlamıştır.

(83) Gen:İnsan, hayvan ve bitkilerin özelliklerinin nesilden nesile geçmesini sağlayan nesne.

(84) Bkz. Şah Veliyullah-ı Dehlevi, el fevzu'l Kebir fi Usûli't Tefsir, "Hıristiyanlık bahsi". Terc. M.Sofuoğlu, Çağrı Yayınları, 1978-İstanbul.

(85) "Tek bir Rab var, O da İsa Mesih'tir. Her şey O'nun aracılığıyla yaratıldı, biz de O'nun aracılığıyla yaşarız". (Pavlus'un Korintlilere birinci mektubu, Bölüm: 8). Sözlük bölümü: İsa adı, "kurtaran Tanrı" anlamınadır.

Yukarıdaki bilgiler, "Çağdaş Yeni Çeviri, İNCİL, 1988- İstanbul”dan alınmıştır.